Reminiscence

 ഇന്ന് എന്റെ ഒരു ഓർമ്മയെ കുറിച്ച് എഴുതാനാണ് ഉദേശിക്കുന്നത്

ഏതൊരു  മനുഷ്യനെപോലെ  നല്ല ഓർമ്മകളും അതുപോലെ തന്നെ ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ഓർമ്മകളും എനിക്കുമുണ്ട്. എന്തിനെ കുറിച്ച് എഴുതണം എന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും സന്തോഷം തന്ന ഒരു സായാഹ്നം അതിനെ കുറിച്ച് തന്നെ എഴുതാം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ നിമിഷങ്ങൾ ഒരു അതിഥിയെ പോലെ വന്നു പോയാപ്പോൾ എനിക്ക് എപ്പോഴും കൂട്ടിരിന്നത് മോശം അല്ലെങ്കിൽ ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ഓര്മകളാണ് അതിൽ  എനിക്ക് ഒരു കുറ്റബോധം തോന്നുന്നില്ല കാരണം ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ജീവിതത്തിൽ ആയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനു മുന്നോട്ട്  എനിക്ക്  ഊർജമായത് ആ ഓർമകളാണ് .

 ഈ കാണുന്ന ഫോട്ടോ ഞാൻ പോണ്ടിച്ചേരി പോയാപ്പോൾ എടുത്തതാണ് അവിടെ ഉള്ള ഒരു ട്രാവല്ലേഴ്‌സ് ഹോസ്റ്റൽ ആണ് എന്റെ കൂട്ടുകാരൻ വഴിയാണ് ഞാൻ ഈ ഒരു സ്ഥലത്തെ കുറിച്ച് അറിയുന്നത് ഞാൻ വൈകുന്നേരം ഒരു അഞ്ചു മണിക്കാണ് അവിടെ എത്തുന്നത്. നിങ്ങൾ ഫോട്ടോയിൽ കാണുന്ന പോലെ തന്നെ പ്രകൃതി എന്റെ സൗന്ദര്യം നീ ആശ്വദിച്ചോളൂ എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയും വിധമാണ് അവിടം. അവിടെ വെച്ച് എനിക്ക് കുറച്ചു വിദേശ സുഹൃത്തുക്കളെ ലഭിച്ചു. അവരുടെ യാത്രകളെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചും പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഹുവാൻ എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു ഇറ്റലിക്കാരൻ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ വന്നിരുന്നത്. ഹുവാന്റെ സംസാരത്തിൽനിന്നു എനിക്ക് ഒരു കാര്യം എനിക്ക് മനസ്സിലായി ഇയാൾ ഞാൻ കണ്ടത്തിലും അതികം ഇന്ത്യയെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവ് തൊട്ടറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ആ കഥകൾ എല്ലാം കേൾക്കുമ്പോഴും ഞാൻ കഴിഞ്ഞ 23 കൊല്ലമായി ഇന്ത്യയിൽ ജീവിചിച്ചിട്ട് ഞാൻ ഒരു തരി പോലും ഇന്ത്യയിൽ യാത്ര ചെയ്തില്ലലോ എന്ന് ഓർത്തു ഒരു ലജ്ജ തോന്നി എനിക്ക്. പക്ഷെ അവരോടൊപ്പമുള്ള ഒരു സംസാരമാണ് എന്റെ ഉള്ളിൽ  യാത്രകൾ എന്നാ  ഒരു മോഹം ഉണ്ടാക്കിയത് അത്കൊണ്ട് ഇനി ജീവിതത്തിൽ നടത്താൻ പോകുന്ന അല്ല യാത്രകൾക്ക് അവരോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. യാത്രകളും സ്ഥലങ്ങളും കഥകളും പറഞ്ഞു ആ  രാത്രി തീരാറാവുമ്പോൾ ബാക്കി കുറച്ചു സുഹൃത്തുക്കൾ എല്ലാം കയ്യിൽ  ഓരോ വാദ്യോപകരണങ്ങൾ എടുത്തു ഒരാൾ ഗിറ്റാർ ഒരാൾ മൗത് ഓർഗൻ പിന്നെ എനിക്ക് പേരറിയാത്ത വേറെയും കുറേ. ആരാരും പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരിക്കുന്നു ഒരാൾ ഗിറ്റാറിൽ ചെറുതായി താളമിടാൻ തുടങ്ങി.. ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല പക്ഷെ ഓരോരുത്തരും അയാളോടൊപ്പം കൂടി അവരുടെ കയ്യിലുള്ള ഇൻസ്ട്രുമെന്റസ് വായിക്കാൻ  തുടങ്ങി പതുക്കെ ആ സംഗീതം എന്നെ ആനന്ദത്തിൽ  എത്തിക്കും വിധം ആ സംഗീതം എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായി.ആ രാത്രി മുഴുവൻ ആ സംഗീതം എന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി...ഞാൻ എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി

Road to Magic

കുറച്ചു നാളായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു ഈ യാത്രയെ കുറച്ചു എഴുതണമെന്ന്. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വളരെ കുറച്ചു  യാത്രകൾ മാത്രമാണ് ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. യാത്ര ചെയ്തത് മൊത്തം കോളേജ് സ്കൂൾ ടൂറുകൾ ആണ്. യാത്രകളെ കുറിച്ച് വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ മനസ്സിൽ കയറി കൂടിയ ഒരു ആഗ്രഹമാണ് ഒരു solo trip. എന്റെ മറ്റുള്ള എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളെ പോലെ ഇതും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ പൊടിപിടിച്ചു കിടക്കും എന്നാണ് ഞാനും വിചാരിച്ചത്. ഫെബ്രുവരി മാസം തുടങ്ങായത് തന്നെ ഫുൾ പ്രോബ്ലെംസ് കൊണ്ടാണ് എന്തോ എനിക്ക് എന്നെ തന്ന മനസിലാവാത്ത ഒരു അവസ്ഥ, എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയില്ല. നിയോഗ് കൃഷ്ണ എന്ന വ്യക്തിയുടെ    ഒരു സ്പീച്ചിൽ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് മനുഷ്യന്റെ എന്റെ വലിയ ശത്രു അവന്റെ ചിന്തകളാണ്. ഞാനും ഏകദേശം ആ ഒരു അവസ്ഥയിലായിരിന്നു  എന്റെ ചിന്തകളെ തോൽപ്പിക്കാൻ ഞാൻ ഒരു യാത്ര പോയി. ക്ഷണിക്കാതെ ജീവിതത്തിലേക്കു കയറി വന്നിട്ട് നമ്മൾ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഇതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത ഒരു അനുഭൂതി സമ്മാനിച്ചു തിരിച്ചു പോയ ഒരു അതിഥി ആയിരുന്നു എനിക്ക് ആ യാത്ര. എന്റെ കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ എത്ര യാത്ര ചെയ്താലും ഇതിനോളം ഭംഗി ആ യാത്രകൾക് ഉണ്ടാവുമോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. സോളോ ട്രിപ്പ്‌ അത് ഒരു വല്ലാത്ത ഒരു ലഹരി പോലെയാണ് എനിക്ക്  തോന്നിയത് ഒരു പക്ഷിയെ പോലെ പറന്നു നടക്കാം, അങ്ങെനെയുള്ള യാത്രകളിൽ ആർക് വേണ്ടിയും കാത്തുനിലിപ്പില്ല പരിമിതികളിലാത്ത ഒരു യാത്ര അത് നമ്മുക്ക് തരുന്ന ദൈര്യം മാത്രം മതി മുന്നോട്ടുള്ള ഒരു  ജീവിതത്തിനു. ഒരുപാട് പുതിയ മനുഷ്യർ ഓരോ വ്യക്തികളും ഓരോ കാര്യങ്ങൾ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. യാത്രകളെ പ്രണയിക്കുന്ന ഒരുപാട് വിദേശികളെ  പരിചയപെട്ടു അവരെല്ലാം മാസങ്ങളായി ഇന്ത്യ ചുറ്റി നടക്കുന്നു. അതിൽ ഞാൻ ഒരു രാത്രി മൊത്തം സംസാരിച്ചു നേരം വെളുപ്പിച്ച ഹുവാൻ എന്ന ഇറ്റലികാരൻ പറഞ്ഞ ഒരു വാജകം കൊണ്ട് ഈ കുറിപ്പ് ഞാൻ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു "I can't  find a drug which is  more powerful than travelling  the world "